Reizen naar Bukasan. Saai? geen dag saai.

Dag 8

De reis van onze laatste lokatie naar de nieuwe in provincie Seoul zou ongeveer 1,5 uur duren. Ik begrijp dat jullie het woordje "zou" al enigszins in twijfel nemen.....en terecht!

Voordat ik de deze trip (of eerder reis te noemen) ga omschrijven, zal ik eerst even een korte info geven. In Nederland heet een straat huppeldepup nummer 4. Helder, makkelijk te vinden met de hedendaagse navigatie en appeltje-eitje.

Na 12 uur vliegen ligt dit appeltje-eitje verhaal ietsjes anders. Hele wijken hebben dezelfde straatnamen, waarbij meerdere straatjes....herstel steegjes waar je met de auto net doorheen kan orde van de Koreaanse dag zijn.

In de ochtend de navigatie ingesteld, check; anderhalf uur rijden, check; niet door het drukke deel van Seoul reizen....................niet check. (info: Seoul telt 15,5 miljoen inwoners en dat zijn veel auto's)

De navigatie stuurde ons richting een pompstation, waarachter de nieuwe lokatie zou liggen (jawel weer het woordje "zou")

Eenmaal rechts naast de pompen gereden te hebben en vol verwachting een mooie nieuwe lokatie aan te treffen, troffen wij de ingang van de wasstraat aan. mmmmmm even checken wat er nu niet goed gegaan is. Hier was "chef wasstraat" het totaal niet mee eens, want wij blokkeerde zijn wasstraat en zijn "niet aanwezige" klandizie. Heel veel en nog meer Koreaans werd op ons afgevuurd, maar dat we hier weg moesten was wel duidelijk. Deze man ging echt helemaal uit zijn panty tegen ons. Geen nieuwe lokatie dus.

Na smalle steegjes, steile weggetjes en weer langs chef wasstraat gereden te hebben, vonden we een ondergrondse parkeergarage. Zin in koffie en dringend behoefte aan etenswaar WiFi om uit te zoeken waar de hell we nu naartoe moesten voor de nieuwe lokatie.

Starbucks is altijd de redder in nood. Koffie, heerlijke warme broodjes en goed WiFi.

Na een zoektocht bleken we 20 minuten zuidelijker te zitten dan we zouden (heb je hem weer..) moeten. Met koffie en etenswaar in het buikje was het tijd om de korte reis die het ZOU zijn af te leggen. Auto weer gevonden en naar de slagboom, VISA erin en gaan. Toen de VISA in de daarvoor bestemde gleuf geschoven werd begon het aanwezige luidsprekertje "onverstaanbaar" te babbelen. Daarna werd de VISA uitgespuugd. Na 4x geprobeerd te hebben toch maar op de knop gedrukt waar je een persoon te spreken krijgt. We hadden contact! Brabbel de brabbel! Wat zeg je dan als toerist? "Do you speak English?" ........stilte.........Yes! In het Engels uitgelegd dat de VISA niet werkt en voor het aanwezige cameraatje gehouden. You Uther pas? (heb je een andere pas?), ikke NO. You have phonenumber? Nou daar gingen we hoor, tree, one ,six, enz. enz., "You show me" werd ons gemeld.

Dit alles voor een dichte slagboom!

Maria heeft het toen op haar mobiel ingetypt en ik het mobiel weer voor het cameraatje gehouden. Het bleef stil. Ikke "do you see it?", speakertje "Yes, you tell me" en daar gingen we weer tree, one ,six, enz. enz. EN PLOTS ging de slagboom open. Auto op drive en gassssss erop. We waren eruit!

De 20 minuten die het "zou" duren werden 75 minuten en uiteindelijk werd de nieuwe lokatie gevonden. Wederom door smalle steegjes, om palen en vuilnisbakken heen!

Gelukkig een ruim appartement voor normaal 6 personen.

Jullie begrijpen dat het maken van foto's vandaag even geen prioriteit had.

Vanavond vroegjes naar bed en morgen naar het mooie gebergte. Foto's beloofd!

Denk bij de eerste wasstraat die met de auto genomen wordt nog even aan chef wasstraat met hartslag 145.

Weltrusten