Bokjangpo-gil, Little France en BBQ-en

Dag 6

Vanuit de mooie plaats Sokcho zullen we naar een nieuwe lokatie reizen. De naam van deze regio heet Gapyeong. Voor deze tocht moest er even getankt worden. Laat dat even maar weg. Er wordt geen gasoline (benzine uiteraard) verkregen met een Nederlandse VISA. Een nee schuddende Koreaanse benzinehulp met een scala aan Koreaanse zinnen die ik nog niet met mijn taalcursus gehad had. Het enige woordje English was Cash!!!!

Laten we dat nou net niet genoeg hebben.

Op zoek naar een PIN. Tja, waar ga je dan naartoe? Uiteraard naar de E mart.

Maria ging een ontbijtje halen in het eerder omschreven supermarktwalhalla en ik op zoek naar de PIN. Het magische woordje in de meeste (niet Engelse) landen in ATM en ik kreeg iedere etage een vingertje naar beneden gewezen. Ja hoor, daar stonden ze! De ATM, oftewel de PIN.

We zouden 100.000 won pinnen. Dat is om nabij 76 euro. Genoeg toch?

Op een klein schermpje kreeg ik Engelse ondersteuning en de VISA zocht zijn weg in het apparaat. Pin erin en kiezen maar. Drukt deze blanke toerist, per ongeluk, op 1.000.000 won, terwijl er geen grote biljetten meer zijn. Passie terug en het cash klepje gaat open. Mijn god, daar lag een stapel geld van zo'n 5,5 cm hoog! Het is maar goed dat de wachtende mensen mijn gezicht toen niet gezien hebben. Dit was 760 euro aan Koreaans geld. 1 won is dus 0,67 eurocent.

Maar goed, we konden dus tanken en ook ontbijten. Niks aan de hand dus. Op Pad.

Alle reeds omschreven tunnels werden weer, in tegengestelde richten genomen. Nu een stuk drukker, daar het verkeer richting Seoul hun weg vervolgen. Doorgetrokken strepen worden als onderbroken genomen en 100 km/u is een richtlijn voor de Koreanen.

Langzaam wen je aan het verkeer en onze navigatie is zeer duidelijk en geeft zelfs de flitspalen- en flitshuisjes aan. De huisjes zijn vaak onbemand, maar er kan ome agent inzitten met zijn boys en toys laserpistooltje. Je kan zo van 60 naar 30 km/u gaan en dan weer 50lm/u. Opletten dus.

Eenmaal aangekomen op onze lokatie, wat omschreven werd als een Cabin, deden we een kleine stap in de tijd. Een bed waar Willem de Zwijger waarschijnlijk nog in geslapen heeft en een inrichting waar een doorsnee verzorgingstehuis mee vol staat. De eigenaar was zeer behulpzaam en het is slechts voor 2 nachten. Die komen we wel door.

In de directe omgeving was "Little France- en Italy". Dus meemaken-bijzijn.

Wij kozen voor Little France. Dit was een leuk aangelegd park met allerlei kleurrijke gebouwen, een kleine Eifeltoren (uiteraard) en Franse posters, chansons en souvenirs. Leuk om geweest te zijn.

In de avond is onze BBQ aangegaan en hebben we pulpo, speklapjes en wagyu heerlijk gegeten. Morgen staat een bezoek aan het eiland Nami op het programma.

Tot Morgen!